Terwijl ik in onze voortuin kijk naar de rozelaar die de ochtendlijke bui heeft doorstaan, verneem ik het overlijden van een verre vriend. Zelden waren de mij al jaren vertrouwde woorden van Werumeus Buning meer van toepassing:

Zo tedere schade als de bloemen vrezen

Van zachte regen in de maand van mei,

Zo koel en teder heeft uw sterven mij

Schade gedaan, die nimmer zal genezen.

En de dichter weet dat het gebeurde moet worden gedragen:

Gij hebt de witte en de rode rozenbladen
Gebeurd in uwe smalle hand…

Met het mooie woord ‘gebeurd’ van ‘beuren’ in de betekenis van ‘dragen’. Er is zoveel om te dragen.